Alman Askerî Misyonu (Osmanlı)
Alman Askerî Misyonu:
Balkan Savaşları'ndan sonra Osmanlı ve Alman
hükümetleri arasında varılan anlaşma gereği sonucunda 14 Aralık 1913 tarihinde
Liman von Sanders başkanlığında Osmanlı Ordusu'nu ıslah etmek amacıyla kurulan
askeri kuruldur.
42 kişiden oluşmaktaydı. Savaş başlayınca
misyonun mevcudu 70'e çıkarıldı. Savaşın sonuna kadar bu sayı 800'e ulaştı. Bu
misyon dışında 23'ü general, 10'u amiral olmak üzere orduda 130, donanmada 60,
toplamda 190 Alman subay görev aldı.
10. Albay August Nikolai: 3. Piyade Tümeni Komutanı (1914-1916), 2. Kolordu Komutan
Vekili (1916)
Misyonun Üyeleri ve Görevleri
1. Müşir Otto Liman von
Sanders: Misyon Başkanı (1913-1918), 1. Ordu Komutanı (1913-1915),
5. Ordu Komutanı (1915-1918), Yıldırım Ordular Grubu Komutanı (1918)
Otto Liman von Sanders
Vikipedi,
özgür ansiklopedi
Otto Liman von Sanders
|
|
Doğum
|
17 Şubat
1855
|
Ölüm
|
22 Ağustos
1929 (74 yaşında)
|
Bağlılığı
|
 Almanya (1874-1919) Osmanlı (1913-1918) |
Hizmet yılları
|
1874-1919
|
Rütbesi
|
General (Almanya)
Müşir (Osmanlı)
|
Komuta ettiği
|
|
Savaşları/Çatışmaları
|
|
Madalyaları
|
Pour le Mérite (10
Ocak 1916)
|
Otto Liman von Sanders (17 Şubat 1855, Stolp -
22 Ağustos 1929, Münih), Alman general ve
Osmanlı mareşali olan asker.
17 Şubat 1855'te o dönem Almanya'ya bağlı Pomeranya
bölgesindeki Stolp'da (bugün Polonya'da Slupsk) doğdu. Babası Yahudi bir asilzade idi.[1] Aristokrat ailelerin diğer
birçok Prusyalılar gibi o da askere katıldı. 1874'te Essen muhafız
birliğinde subaylığa başladı. 1877 yılında Darmstadt'ta Amelie von Sanders ile evlendi
ve von Sanders soyadını eşinden aldı.
1904 yılında Albay rütbesine terfi etti. 1908 yılında
Tümgeneral rütbesine terfi etti ve 22. Piyade Tümeni'nin komutanlığına atandı.
1911'de Korgeneral rütbesine terfi etti. 30 Haziran 1913 tarihinde Osmanlı
İmparatorluğu'ndaki Alman
Askerî Misyon Başkanlığı görevine atandı. Bu göreviyle
birlikte 1. Ordu komutanlığına
atandı. 1915 yılında Geliboluve Çanakkale Boğazı'nı
savunan 5. Ordu komutanlığına
atandı. Bu görevindeki başarıları nedeniyle Osmanlı Ordusu'nda Müşir rütbesine
terfi ettirildi.
1918 yılında Sina ve
Filistin Cephesi sırasında General Erich von
Falkenhayn'ın yerine Yıldırım Ordular Grubu komutanlığına atandı.
1918 sonunda İngiliz General Edmund Allenby tarafından yenilgiye
uğratıldı ve savaş sona erdikten sonra savaş suçu işlediği iddiasıyla Şubat
1919'da Malta'da tutuklandı. Altı ay sonra serbest
bırakıldı ve Alman Ordusu'ndan o yıl emekli oldu.
1927 yılında savaş sırasında ve öncesinde kendi
deneyimleri hakkında Malta'da tutsak kaldığı yıllara ait yazdığı bir kitabını
yayınladı. 22 Ağustos 1929'da Münih'te 74 yaşında öldü. Darmstadt'ta eşi Amelie von Sanders'in
yanında defnedildi. Mezarı'nın yeri Darmstadt Alter Friedhof'da 2 N 28
numaradadır.
Erich von Falkenhayn
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Erich von Falkenhayn (11 Eylül 1861, Burg
Belchau, Batı Prusya -
8 Nisan 1922, Schloss
Lindstedt, Brandenburg), Alman
general ve Osmanlı mareşali.
Prusya
Eyaleti'nde Graudenz yakınındaki Burg
Belchau'da doğdu. 1896 ve 1903 yılları arasında Çin'deki Qing hanedanı'nda hizmet etti ve Boxer Ayaklanması sırasında
aktif görevde bulundu. Daha sonra, Ordu'da giderek artan rütbesiyle
sırasıyla Brunswick, Metz ve Magdeburg'a gönderildi. 1913 yılında,
Prusya Savaş Bakanı oldu.
I. Dünya Savaşı
14 Eylül 1914 tarihinde I. Marne Muharebesi sonrasında
Alman Ordusu Genelkurmay Başkanı olarak Helmuth
Johann Ludwig von Moltke'nin yerine getirildi.
I. Dünya Savaşı'nın
başında Prusya Devleti Harbiye Nazırlığı ve
daha sonra Almanya Genelkurmay başkanlığı yapmış, Genelkurmay Başkanlığı
sırasında Verdun Savaşınıkaybetmiştir.
Falkenhayn ardından Transilvanya Dokuzuncu Ordu komutasını devraldı ve Ağustos
ayında August von
Mackensen ile Romanya'ya karşı ortak bir saldırı
başlattı. Falkenhayn'ın güçleri dört ay'dan az bir süre içinde Romanya'nın
başkenti Bükreş'i ele geçirdi.
Bu başarının ardından sonra da Türk-Filistin askeri
komutasını almak için 7 Mayıs 1917 tarihinde İstanbul'a geldi. Suriye ve Irak'ta bir
inceleme yaptıktan sonra görevi kabul ettiğini hükümetine bildirdi. Almanya
İmparatoru II. Wilhelm, 5 Haziran 1917'de
General Erich von Falkenhein'ın Yıldırım Ordular
Grubu Komutanlığına tayinine ait kararı imzaladı. Osmanlı
Ordusu'nda göreve başlayınca Müşir rütbesine terfi ettirildi.
Mayıs 1917'den itibaren Falkenhein'a ayda 200.000 Türk
altını tahsis eden Almanya, Yıldırım Harekatı için 5 milyon altın lira
harcamaya hazırdı. Tabii bütün bu paralar Türkiye'nin hesabına borç olarak
yazılıyordu. Almanya'nın gelecekteki emperyalist çıkarlarına hizmet etmek üzere
gönderilen bu altınlardan bir kısmını Mustafa Kemal Paşa'yı
yanında tutmak amacıyla ona gönderdi. Fakat Mustafa Kemal Paşa bu altınları
bağlı bulunduğu ordunun kayıtları altına aldırdı ve bunları iaşe giderlerinde
kullanmak üzere teslim etti. General Falkenhayn'ın emrinden çıktığında ise
karşılıklı imzaladıkları tutanağı geri istedi ve ona bu yolla verdiği rüşveti
belgeletmiş oldu.[kaynak
belirtilmeli]
Aralık 1917'de Kudüs'ün alınmasında başarısız oldu ve
görevinden alındı. Şubat 1918'de, Belarus'taki Onuncu Ordu komutanı oldu.
Emeklilik
1919 yılında ordudan emekli oldu ve malikanesine
çekildi. Burada çok sayıda savaş, strateji kitapları ve otobiyografisini yazdı.
Savaş anıları "Genel Merkezde Kritik kararlar" olarak İngilizceye tercüme edildi.
1922 yılında Potsdam yakınlarındaki Schloss
Lindstedt'de öldü.
Colmar von der Goltz
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Colmar von der Goltz
|
|
Doğum
|
12 Ağustos
1843
|
Ölüm
|
19 Nisan
1916 (72 yaşında)
|
Bağlılığı
|
|
Hizmet yılları
|
1861 -
1916
|
Rütbesi
|
|
Komuta ettiği
|
|
Savaşları/Çatışmaları
|
|
Madalyaları
|
|
Colmar von der Goltz (Tam adı: Wilhelm Leopold
Colmar Freiherr von der Goltz; d. 12 Ağustos 1843; Preußisch
Eylau, Doğu Prusya -
ö. 19 Nisan 1916; Bağdat), Osmanlı ve Almanordularından Mareşal rütbesi alan Prusyalı asker ve yazar.
Doğu Prusya'nın Bielkenfeld (şimdi Rusya'da Ivanovka, Kaliningrad) kentinde doğdu. Kutülamare
Kuşatması sırasında tifüs'e yakalanarak Bağdat'ta vefat etmiştir.
Askeri Kariyeri
Von der Goltz, 1861 yılında Prusya Ordusuna katıldı.
Subay olarak değişik birliklerde bulunduktan sonra, 1878-1883 arasında Berlin'deki askeri akademi'de hocalık
yaptı. "Silahlanan Millet" adlı kitabını 1883 yılında bastırdı.
Haziran 1883'te Binbaşı rütbesindeyken askeri müşavir olarak Osmanlı Ordusuna
katıldı.
1878'de Osmanlı
İmparatorluğu'nun hezimetiyle sonuçlanan 93 Harbinden sonra, Sultan II. Abdülhamit Rus Yayılmacılığı'na
karşı[1] Osmanlı Ordusu'nun
modernleşmesi gerektiğini anladı ve bu yayılmacılıktan etkilenen bir diğer ülke
olan Almanya ile işbirliğine karar verdi.
Baron Von der Goltz da bu vesileyle II. Abdülhamit döneminde başlayan
Ordu'yu modernleştirme çalışmalarına katkıda bulunmak amacıyla bir Alman askeri
heyetiyle İstanbul'a geldi. Von
der Goltz, askeri okullarda köklü reformlar gerçekleştirip genç subayların
yetiştirilmesi için önkoşulları oluşturdu. Ancak bununla birlikte von der
Goltz, Türk generallerinin günümüze kadar dayanan, herkesten daha modern
yöntemlerle eğitilmiş olma ve en yeni askeri teknolojileri takip etme
bilincinin temel taşını oluşturdu. Mamafih, Prusya geleneğinin bir diğer temeli
olan askerlerin sivil siyasete karışmama prensibini aşılamakta başarılı
olamadığı Bâb-ı Âli Baskını ile
ortaya çıktı.[2]
Ordunun von der Goltz tarafından yeniden
yapılandırılmasıyla birlikte Osmanlılar, Krupp ve Mauser gibi Alman şirketlerine ilk kapsamlı
silah siparişlerini verdiler. Von der Goltz,Almanya'nın ve Osmanlı Devleti'nin
Doğu'daki nüfuzunu garantilemek için Bağdat tren yolunun inşa edilmesini de
destekledi. Bu fikir, yeni pazarlar bulmak için tren yollarının yapılmasını
destekleyen Alman ekonomisinin çıkarlarıyla da örtüşüyordu. 1888 yılında
Sultan II. Abdülhamit, Bağdat tren hattı inşaası lisansını,
Alman Bankası Deutsche Banktarafından
yönetilen bir Alman konsorsiyumuna verdi.
Osmanlı Ordusunun modern silahlar kullanmaya
başlaması, 1897
Osmanlı-Yunan Savaşında hemen semeresini gösterdi. Osmanlı
Ordularının Atina'yı tekrar ele geçirmelerine,
sonradan bolşevikler tarafından
ailesiyle birlikte katledilecek olan son Rus Çarı II. Nikolay'ın Sultan II. Abdülhamit'e haber göndererek, eğer
derhal ateş-kes sağlanmazsa Rus Ordularının Erzurum'a hücum edeceğini bildirmesi engel
oldu.
1897 yılında Korgeneral rütbesiyle Almanya'ya geri dönen Goltz Paşa, 1908
yılında tekrar Osmanlı Ordusu'na
döndü ve 1911 yılında Mareşal rütbesini alarak Osmanlı ordusunun Kurmay Başkan
Yardımcılığına kadar yükseldi. I. Dünya Savaşı'nın başlamasıyla Ağustos 1914'te
Almanya'ya döndü ve işgal edilen Belçika'nın askeri valiliğine tayin edildi.
Sivil nüfusun direncinin kırılması görevinden memnun olmayan Goltz, isteği
üzerine Kasım 1914'te Sultan V. Mehmet'in kurmay başkanı olarak İstanbul'a gönderildi.
Mısır'daki İngiliz
Ordusuna karşı Osmanlı ve Alman ordularının
birlikte hücum etmesi fikrini Harbiye Nazırı Enver Paşa ve Osmanlı Orduları
Komutanı Otto Liman von
Sanders'e beğendiremeyen Goltz Paşa'ya Irak'taki
6. Ordu komutanlığı verildi.
Sir Charles
Townshend'in komuta ettiği İngiliz Mezopotamya ordusunu 22 Kasım
1915'te Basra'nın kuzeyinde Tesiphon harabeleri
yakınında durduran 6. Ordu, 8 Aralık'ta bu kuvvetleri Kut'ül Amere'de kuşatma altına aldı. Bu
orduyu kurtarmak için gönderilen İngiliz birliklerini de püskürten Halil Kut Paşa komutasındaki Osmanlı
6. Ordusu, 143 gün süren kuşatma sonunda Britanya
İmparatorluğu'nun Mezopotamya Ordusunu 29 Nisan 1916'da teslim aldı.
Bu olay, İngiliz tarihçileri tarafından kendi tarihlerinin en büyük askeri
hezimeti olarak değerlendirilmektedir.
Ölümü
Mareşal von der Goltz, planladığı zaferi göremeden, 19
Nisan 1916'da Bağdat'ta
yakalandığı tifüs hastalığı
nedeniyle oluşan yüksek ateş sonucu vefat etti. Görünüşe göre Türkler
tarafından zehirlenmiş olduğunu söylentileri olmasına rağmen ölümünün resmi
nedeni tifüs olarak kayıtlara geçmiştir. Son vasiyeti, bir Türk ve bir Alman bayrağıyla İstanbul'un Tarabya semtinde bulunan Alman askeri
mezarlığında defnedilmekti. Tesadüf eseri, bir yıl sonra
İngiliz General Frederick
Stanley Maude, Bağdat'ta aynı evde ölmüştür.
Baron von der Goltz, bir diğer Prusyalı General olan Carl von Clausewitz'den
sonra Dünya'da eserleri en çok okunan ve referans
verilen askerdir.
Friedrich Kreß von
Kressenstein
Vikipedi, özgür ansiklopedi
|
Friedrich Kreß von Kressenstein, 1916
|
|
Doğum
|
24 Nisan
1870
|
Ölüm
|
16 Ekim
1948 (78 yaşında)
|
Bağlılığı
|
 Alman
İmparatorluğu(1888-1913) Osmanlı (1918-1919) Weimar (1918-1929) |
Hizmet yılları
|
1888-1929
|
Rütbesi
|
General
der Artillerie
|
Komuta ettiği
|
|
Savaşları/Çatışmaları
|
|
Madalyaları
|
|
Friedrich Siegmund Georg Freiherr Kreß von
Kressenstein (24 Nisan 1870 - 16 Ekim 1948), I. Dünya Savaşı sırasında Alman İmparatorluğu ordusunda
görevli general. Birinci Dünya Savaşı sırasında Osmanlı Ordusu'nda yardımcı Alman subay
grubunun bir üyesiydi. I. Dünya Savaşı başlamadan Türkiye'ye geldi.
Türkiye'de Otto Liman von
Sanders'in askeri misyonunun bir parçası oldu.
Nürnberg'li soylu bir
aileden geliyordu. Babası Georg Kress von Kressenstein (1840-1911) yüksek
mahkeme hakimi idi. 1888 yılında topçu Sancağı olarak Bavyera ordusuna katıldı.
I. Dünya Savaşı esnasında Kasım 1914 - Aralık 1917
tarihleri arasında Osmanlı Ordusuna bağlı Filistin cephesindeki 8. Ordu'da
görev yaptı. Filistin'de Cemal Paşa'nın ordusuna katıldı. Birinci ve İkinci Kanal
Harekâtı'nı fiilen yönetti. Birinci Gazze
Muharebesi'nde (Mart 1917) bir Osmanlı Generali olan Tala Bey ile
birlikte Osmanlı savunmasının başındaydı. Bu muharebede İngilizler kendi
hataları yüzünden büyük ölçüde yenilgiye uğratıldı. Nisan 1917'de ki İkinci Gazze
Muharebesi'nde İngiliz yine yenildi. Üçüncü Gazze
Muharebesi'nde de Osmanlı Ordusu'na komuta ederek İngilizlere karşı savaştı. Gazze
Savunmaları'nda gösterdiği başarılar nedeniyle Prusya'nın en yüksek madalyası olan Pour le Mérite verildi.
Haziran 1918 tarihinde, Osmanlı-Alman ittifakının
parçalanması ile, bağımsızlığından sonra Almanya tarafından korunan Gürcistan'a küçük bir Alman kuvveti ile
gönderildi.Abhazya'nın Kızıl Ordu tarafından işgalini önlemek
için yardımcı oldu. Aralık 1918'de Gürcistan'ı terk etmek zorunda kaldı.
1929'da Alman Ordusu'ndan
emekli oldu. Daha sonraki yıllarda, Bavyera Savaşı ve Ulusal Arşivler ve
İngiliz Kraliyet Birleşik Hizmetler Enstitüsü için bir otobiyografik makale
yazdı. 1948'de Münih'te öldü.
Fritz Bronsart von
Schellendorf
Vikipedi,
özgür ansiklopedi
Friedrich Bronsart von Schellendorf,
1913
Friedrich (Fritz) Bronsart von Schellendorf (1864
– 1950), bir Alman subayı ve politikacı. Osmanlı
İmparatorluğu'ndaki Alman askeri misyonunun parçası olarak Osmanlı
Genelkurmay I. başkanıydı. "Ermeni Tehciri planının gerçek
başlatıcısı" olarak tasvir edilir.[1]
Hayatı
Prusya Generali ve daha sonra savaş bakanı olan Paul Bronsart Schellendorff'un
oğluydu. Doğu Prusya'da,
Schettnienen'deki (bugün ki Kaliningrad) malikanede büyüdü. Schwerin
Veronika Bronsart ile (1867-1968) 1887 yılında evlendi. Askeri kariyerine aynı
yıl, 1887'de başladı. 1904-1905 yılları arası Mançurya seferinde Rus-Japon Savaşı'nda
yeralarak 5. tümen komutanı oldu. Hava kuvvetlerinde pilotluk yaptı.
Albay rütbesiyle, Liman von Sanders'in başkanlığında Osmanlı
İmparatorluğu'nun Alman askeri misyonu çerçevesinde, 1913 yılında İstanbul'a gitti. Osmanlı ordusunun Kurmay
Başkan Yardımcısı olarak atandı. 1914 yılında Osmanlı ordusunun Genelkurmay I.
Başkanı olarak atandı ve giderek Liman von Sanders'e rakip olmaya başladı.
Osmanlı Karargah-ı Umumî Harekât Müdürü Otto von Feldmann ile Osmanlı Harbiye
Nazırı Enver Paşa ile
yakın çalışmış ve askeri konularda onunla anlaşmıştır. 1917 yılında, Filistin'de Osmanlı yenilgisi ve Kudüs'ün İngilizlerin eline geçmesinden
sonra Genelkurmay I. Başkanlığı görevinden alındı. 1918 yılında Batı
Cephesi'nde bir tümen komutanı olarak görev aldı. Savaştan sonra 1919
yılında askerlikten emekli oldu.
1926 yılında Tannenberg'in Federal başkanı oldu. 1950
yılında, 85 yaşında Kühlungsborn'da
öldü.
Ermeni Tehciri
Osmanlı ordusunun Genelkurmay Başkanı sıfatıyla,
Ermeni tehciri üzerinde çalıştı. Bronsart von Schellendorf,
günümüzde bazı araştırmacılar tarafından tehcirin öncülerinden biri olarak
kabul edilmektedir. Bilim adamı Vahakn Dadrian'ın, Bronsart'ın Ermenilerin sınır dışı edilmeleri için
doğrudan emir verdiği raporları gösteren birçok arşiv bulunduğunu belirtti.
11. Albay Hans Kannengiesser: 9. Piyade Tümeni Komutanı (1915-1916), 16. Kolordu Komutanı (1916)
12. Albay Karl Trommer: 10. Piyade Tümeni Komutanı (1914-1915), 14. Kolordu
Komutanı (1915)
13. Albay Prof. Dr. Georg Mayer
14. Albay Wilhelm Wilmer: 5. Piyade Tümeni Komutanı (1914-1916), 24. Piyade Tümeni
Komutanı (1916-1917)
15. Albay Albert Heuck: 13. Piyade Tümeni Komutanı (1914-1915), 12. Piyade Tümeni Komutanı (1915-1916)
16. Albay Böhme: 24.
Piyade Tümeni Komutanı (1917-1918)
17. Albay von Kisling: 54.
Piyade Tümeni Komutanı (1917-1918)
18. Yarbay Hans Guhr: 1.
Piyade Tümeni Komutanı (1914-1915), 29. Piyade Tümeni Komutanı (1915-1917)
19. Yarbay Tiller: 46.
Piyade Tümeni Komutanı (1916-1918)
20. Yarbay von
Schraudenbach: 14. Piyade Tümeni Komutanı (1917-1918)
21. Binbaşı Hunger: 34.
Piyade Alayı Komutanı (1916-1918)
22. Binbaşı Otto von Feldmann: Genel Karargâh Harekat
Başkanı (1914-1916), 1. Ordu Kurmay Başkanı (1916-1917)
23. Binbaşı Perrinet von Thauvenay: 15. Kolordu Kurmay Başkanı (1914-1915)
24. Binbaşı Erich Serno: : Tayyare Bölükleri Komutanı (1915-1918)
25. Yüzbaşı Bodo von König
26. Teğmen Carl Mühlmann:
Askeri Misyon Başkanı Emir Subayı (1913-1918)
27. Teğmen Theodor Burchardi:Askeri komiser (1914)
KAYNAK: Vikipedi,
özgür ansiklopedi
